Zakochana w naturze...

Układam głowę na trawie, mój wzrok wędruje w stronę błękitnego nieba, po którym płyną chmury niczym żaglówki po spokojnym jeziorze. Niespiesznie, we własnym tempie. Do moich uszu dopływa melodia grana przez ptaki, które znalazły schronienie na drzewach rosnących w pobliżu. Wiatr delikatnie łaskocze moje policzki, powodując że kącki ust nieśmiało unoszą się do góry. Podziwiam przyrodę, nie mogę się nadziwić, że to wszystko tak do siebie pasuje, jest w tym harmonia, jakiej często na próżno szukać w naszym życiu. Dlatego tak wiele moglibyśmy nauczyć się od otaczającego nas świata. Ale do tego nie wystarczy, że przejdziemy się po lesie, musimy go poczuć...poczuć całym sobą. Dopiero wtedy możemy wynieść z tego coś dla siebie.

Czytaj więcej »